กระโปดข้า ใครอย่าแตะ

หลังจากเหตุการ์ณ 9-11 ที่สมุนของบินลาเดน กระทำการขับเครื่องบินถล่มตึกคู่ระฟ้ากลางมหานครนิวยอร์ค ตามมาด้วยแผนก่อการร้ายสารพัดรุปแบบ ล่าสุด การส่งระเบิดยัดใส้หมึกปริ้นเตอร์มาจากเยเมน ทั่วทั้งโลก ก็อยู่ในอารมย์เดียวกันหมด

มาตรการตรวจเข้ม ถุกงัดขึ้นมาใช้สกัดการลักลอบนำสิ่งแปลกปลอมขึ้นเครื่องบิน ผู้โดยสารต้องผ่านเครื่องตรวจเอกเรย์ที่มองทะลุผ่านไปถึงสัดส่วนใต้เสื้อผ้าอาภรณ์ ผู้คนออกมาโวยวายว่านี่คือการล่วงเกินความเป็นส่วนตัว และล่าสุด TSA งัดมาตรการสำรองเป็นทางเลือกสำหรับคนที่ไม่ประสงค์จะเดินผ่านเครื่องตรวจที่ว่า ก็จะต้องผ่านการตรวจแบบที่เรียกว่า Pad Down หรือภาษาไทยเรียกว่าการลูบไล้ลูบลง เจอแบบนี้เข้า ผู้คนที่ผ่านการตรวจด้วยเทคนิคการรักษาความปลอดภัยแบบดั้งเดิม พากันร้องจ๊าก เป็นภาษาอเมริกันว่า "Don't touch my junk" แปลเป็นภาษาหนังกังฟูบ้านเราได้ว่า กระโปดข้าใครอย่าแตะ  ที่หยิบเรื่องนี้มาเล่าก็เพราะว่า ละเหี่ยใจกับสภาพการณ์ที่เกิดขึ้น การกระทบกระทั่งระหว่างผู้ปฏิบัติตามหน้าที่ กับผู้ใช้บริการสายการบิน

ในแง่ของการบริหารความเสี่ยง การปล่อยให้มีวัตถุระเบิด ขึ้นไปบนเครื่องบินได้ จนกระทั่งไประเบิดตูมตามบนฟ้าได้นั้น เป็นเรื่องที่ยอมกันไม่ได้ ความเสี่ยงมีสองปัจจัย ประกอบเข้าด้วยกัน นั่นคือ ความรุนแรง (Severity) เมื่อสิ่งที่เป็นอันตรายมันออกฤทธิ์ และโอกาสที่สิ่งที่เป็นอันตรายนั้นจะเข้ามา (Likelihood)  หรือเกิดขึ้น ดังนั้นหากมีระเบิดติดไปบนเครื่องได้แล้วระเบิดขึ้น ความสายหายจะสาหัสสากรรจ์มาก ชนิดที่ว่าอะไรก็เอาไม่อยู่ ครั้นจะไปลดความรุนแรงด้วยการเอายางไปสุมๆทับแบบที่หน่วยเก็บกู้วัตถุระเบิดบ้านเราถนัดก็คงไม่ได้ผล เพราะฉะนั้น หนทางเดียวสำหรับความเสี่ยงแบบนี้ก็คือ การป้องกันด้วยมาตรการตรวจเข้ม จะแบบไหนก้แล้วแต่ ยิ่งเข้ม ยิ่งลดความเสี่ยงลง และนี่ก้เป็นอีกตัวอย่างหนึ่งในการบริหารความเสี่ยง โดยวิธีลด Likelihood of Occurence แต่เชื่อไหมว่า ธรรมชาติของคน ไม่ชอบการบังคับ ไม่ชอบขั้นตอน ไม่ชอบระเบียบ ไม่ชอบ ไม่ชอบ  อย่าไปถามว่าทำไม  เพราะคำตอบคือ ก็กูไม่ชอบ  ในการบริหารความปลอดภัยก้หนีไม่พ้นที่จะต้องออก Procedure มากมายซะด้วย  ทำให้คนที่ทำงานด้านความปลอดภัยหลายคน ลาออกไปขายแอมเวย์กันมาเยอะแล้ว เพราะขี้เกียจบังคับใคร เข้าทำนองว่า  กระโปดมึง กูไม่แตะก้ได้วะ (ไอ้เวร)  

เอาไว้ว่างๆจะเอาเทคนิคการบริหารความเสี่ยงที่ได้ผลมาเล่าให้ฟัง วันนี้ เอาแค่นี้ก่อน

ษมน รจนาพัฒน์